Ooit gold de Mercedes 600 SEL V12 als de beste auto ter wereld. Overdreven? Misschien. Nu is de Tesla Model S Plaid ’s werelds beste auto. Overdreven? Misschien. Is deze Model S volmaakt? Nope. Maar het is wat Marilyn Monroe zei: ‘If you can’t handle me at my worst, then you sure as hell don’t deserve me at my best.’
Tekst en foto’s: Erwin Wijman
Als ik uit het restaurant terugloop naar mijn Tesla zie ik iemand er een foto van maken met zijn telefoon. Foto’s. Mooie uitvoering, zegt hij. Ik knik. Vind ik ook, zeg ik, maar, hoor ik mezelf er meteen bij zeggen, hij is niet van mij hoor, ik heb hem geleend. Zijn eigen Tesla, een blauwe Model Y, ook hagelnieuw aan het kenteken te zien, staat naast de mijne aan de laadpaal, op het enorme Superchargerplein bij Van der Valk De Witte Bergen in Laren. Van de 24 laadpalen zijn er op dat moment slechts drie bezet.
Hij heeft zich echt in deze Tesla verdiept, blijkt uit wat ie allemaal zo kan oplepelen over mijn auto, de Model S Plaid. Dat ie niet twee maar drie elektromotoren heeft die samen goed zijn voor 1020 PK. Dat is
meer dan een Bugatti. Dat ie een top heeft van 322 km/u. En dat ie waanzinnig snel optrekt, in 2,1 seconden naar 100 km/u. En over carbonkeramische remmen beschikt waardoor je de auto ook in luttele seconden weer tot stilstand kunt brengen.
Hij weet ook dat je voor die waanzinnige acceleratie de auto dan wel eerst moet voorverwarmen, door hem in de zogeheten drag strip-mode oftewel Cheetah-mode te zetten waarbij de neus van de auto zakt tot bijna op het asfalt. Vandaar de naam, als een cheeta. En dan trek je met deze Tesla de waalklinkers sneller uit de straat dan met een Porsche Turbo S. Die doet er namelijk een ruime halve seconde langer over, 2,7 seconden.
Maar ook in de gewone sportstand doet de Plaid haast niet onder voor zo’n Porsche, want dan heeft ie 3 seconden nodig om vanuit stilstand de wijzer op de 100 te krijgen. Dat drukt je stevig in je stoel kan ik zeggen, en bijrijders worden gegarandeerd misselijk. En in dik 9 seconden zit je helemaal op de 250 km/u. Terwijl zo’n Porsche drie keer zoveel kost, die Turbo S begint bij 330.000 euro. Een Model S in Plaid-versie heb je al vanaf 110.000 euro.
Al? Zei ik al? Bij echt grote en dure auto’s zijn consumentenprijzen al snel relatief.
Zijn ‘Mooie uitvoering’ was dus duidelijk een understatement, we lachen er een beetje om, zoals je eigenlijk alleen maar een beetje kunt lachen over de specs van deze auto. Het is gewoon te veel, te snel. We schudden handen, stellen ons aan elkaar voor, Youssef, Erwin.
De power die deze auto levert is ridicuul, gaan we verder. Een raket op wielen, zeg dat, een megaraket waarvan de lancering wél elke keer lukt.
En we maken ons vrolijk over de prijs. Het is eigenlijk geen geld voor zo’n auto. Temeer omdat deze Tesla ineens in dezelfde zin wordt genoemd als Porsches, Ferrari’s en Lambo’s.
Nu had de Model S al niet te klagen over streetcred, sinds de auto in 2013 op de Nederlandse wegen verscheen. De new kid in town werd opvallend snel geaccepteerd in de hogere leaseleague, ondanks zijn destijds poenerige uiterlijk. Niet zozeer als milieuvriendelijke auto, maar eerder als een statement dat je je een hele dure auto kunt veroorloven zonder voor patser te worden uitgemaakt.
Die woorden van marketingconsultant Ronald van der Vorst uit zijn column in Het Financieele Dagblad in 2015 gelden acht jaar later nog steeds. ‘Met daarmee de impliciete boodschap dat je goed bent voor het krijgen en onderhouden van nageslacht’, scherpte hij de indruk die je met zo’n auto op anderen maakt nog verder aan. En dat je ook nog eens om het klimaat geeft.
Streetcred
De Model S Plaid is een auto die, ook dankzij zijn naar hedendaagse maatstaven redelijk ingetogen verschijning, op die haast uit de zwarte 21-inchvelgen springende knalrode remklauwen na dan, nog steeds een groene uitstraling heeft. Die rode remklauwen móéten wel een allusie zijn naar Louboutin’s iconische rode zolen.
Bovendien kan de sedan bogen op een sympathieker voorkomen dan de dure volelektrische Teutonen van Audi, BMW en Mercedes, die voor de nieuwe era hun fossiele patserbakken van een nog patserigere SUV-erige aanblik hebben voorzien om hun e-, i- en EQ-monsters streetcred proberen mee te geven en de twijfelaars onder hun clientèle te overtuigen. Welbeschouwd is de wereld omgedraaid: werd de Tesla Model S op de leest geschoeid van emblematische modellen als de Jaguar XJ en de Audi A5, nu zie je de Model S terugkomen in de NIO ET7, de Xpeng P7 en andere ambitieus gestylede Chinese nieuwkomers .
Geen C&A-prijs
Maar dan nog, en ook al kun je zelfs de meest kapitale sportwagens bij het stoplicht het nakijken geven: 110.000 euro is geen C&A-prijs en dat maakt de Plaid misschien nog extra begeerlijk.
En Youssef is, brengt hij enthousiast naar voren, ook tevreden met zijn Model Y, die hij sinds een week in zijn bezit heeft. Erg tevreden zelfs. Hij vraagt wat ik doe met zo’n Tesla, ik vraag hem wat hij doet. Hij werkt in de jeugdzorg. Houdt risicojongeren op het rechte pad en helpt jongeren in de criminaliteit er weer uit. Hij heeft samen met criminologen en orthopedagogen een wetenschappelijk programma ontwikkeld dat hij nu al aan meer dan 20 gemeentes in het land heeft verkocht. En dat terwijl hij zelf schoolverlater is, vertelt hij. Nee niks gestudeerd, zegt hij. Gewoon vanuit de praktijk bedacht.
Het sloeg aan, en zo kon hij dus die Tesla kopen. ‘Ik heb een heel ander leven nu ineens’, zegt hij erbij. Als ik afscheid van hem neem, zie ik achterin zijn auto twee kinderen in kinderzitjes.
Gedwongen stilstand
Is een normaal tankstation al een sociale oase te midden van de asfaltwoestijn, zo’n laadstation is helemaal een uitgelezen plek om mensen te ontmoeten, zeker ook omdat je auto altijd wel zo’n 30 minuten tot drie kwartier aan de laadpaal hangt. Alleen al reden genoeg om een elektrische auto aan te schaffen: het onderweg laden als gedwongen stilstand, ook figuurlijk.
Benzine tanken kost je hooguit vijf minuten, maar je raakt daarbij zelden in gesprek met iemand, zeker niet bij een onbemand tankstation. Terwijl stroom laden je tijd geeft om even te plassen, koffie te halen, te appen, e-mails te beantwoorden, je route nog eens te bekijken. Of om iets te eten in het restaurant van zo’n Superchargerstation herbergende Van der Valk als deze, waarin de tafels ook als zelf-uitnodigende laadpalen zijn opgesteld. En, last but not least: een praatje te maken met medeladers.
Goed, de meeste Teslamobilisten blijven tijdens het laden in de auto zitten, is mijn ervaring, maar er zijn er altijd wel bij met wie je korter of langer in gesprek raakt. In deze ontmoetingen zit het begrip ont-moeten ingebakken, wat je zegt, omdat je allebei niks moet op dat moment.
Urinoirs
Vergelijk het met de rij urinoirs voor mannen op een tankstation of een Van der Valk: je staat te plassen met je gezicht naar de muur, je keert letterlijk je rug toe naar de anderen. Dat is als benzine of diesel tanken. Het is binnen enkele minuten gepiept. Stel nu dat je aan een slangetje of een omgekeerd infuus moest om je te ontlasten van je urine, en dat ontladen, stel weer, zou een half uur duren. Gegarandeerd dat er dan goeie gesprekken ontstaan tijdens het ontladen.
Iedereen wil er tenslotte het beste van maken, en dat verenigt. Wat dat betreft is een charger langs de snelweg ook een sociale laadplek. Oké, die auto is een fijne conversation starter maar al gauw kom je op zaken die er óók toe doen. Laders aller landen verenigt u.
Terug naar de Model S Plaid. Of wacht, eerst naar een Mercedes, een 29 jaar oude Mercedes 600 SEL V12. Das Beste oder nichts. Die slogan heeft veel voor Mercedes gedaan. Kijk alleen maar naar de kop boven een overenthousiaste aanprijzing van deze gebruikte Mercedes 600 SEL V12 met 238.000 op de teller op Autovisie.nl eind oktober 2023. Die luidt: ‘Deze occasion wil je: Mercedes-Benz 600 SEL V12, ‘de beste van de aardbol’’. De auto uit 1994 is voor krap 20 mille te koop bij een garagebedrijf in Ottoland (nog steeds te koop, bij Joba Cars) en Autovisie schreef er destijds (in 1991) dit over (Grote Woorden-alert): ‘Ik had niet gedacht het ooit neer te pennen, maar de Mercedes 600 SEL kan met recht de (momenteel) beste auto van deze aardbol en ver daarbuiten worden genoemd.’
Niemand zal het mij kwalijk nemen als ik nu, anno 2023, de Model S Plaid tot beste van de aardbol bombardeer. De toevoeging ‘ver daarbuiten’ laat ik even weg tot de mensheid interplanetair is geworden.
Deze Tesla is moeiteloos superieur aan elke andere auto, elektrisch of niet. Het rijdt fantastisch en als je wilt ook comfortabel en rustig. Het is prettig toeven in de auto, die dankzij het glazen dak vanbinnen aanvoelt als de bovenzaal van Depot Boijmans van Beuningen in Rotterdam. Ruim. In de geventileerde stoelen huist niet alleen verwarming maar ook verkoeling. Over het royale touchscreen-scherm dat even lekker en logisch werkt als een iPad en alle opties en rij-ondersteuning raak je moeilijk uitgepraat.
En misschien is zo’n 600 SEL steviger gebouwd of opgetrokken uit dikker plaatstaal, de Model S voelt niet licht of lichthartig. Terwijl hij wel opmerkelijk zuinig is voor zo’n snelle en zware auto. Ik kwam uit op een verbruik van tussen de 150 en 200 Wh per kilometer.
Het is ook een auto die je warmer verwelkomt dan een 600 SEL – als je komt aanlopen bij je Tesla, springen de in de deur verzonken portiergrepen automatisch naar buiten. Je hoeft zelfs niet eens ‘Sesam open u’ te zéggen. Dat doet je Tesla-appje op je iPhone al.
En last but not least wordt deze Tesla alleen maar beter dankzij de updates en verbeteringen over the air als jij slaapt. En wat je ook ten voordele van een Mercedes 600 SEL kunt aanvoeren, hij kreeg en krijgt geen updates. Tesla is namelijk een softwarebedrijf dat auto’s verkoopt en Mercedes een autobedrijf dat software moet inkopen bij een derde.
Exact tien jaar geleden reed ik voor het eerst in een Tesla Model S. Dat was in Tilburg, bij de opening eind augustus 2013 van de Europese assemblagefabriek van Tesla. ‘Stil, snel en accelererend als een 911 GT2’, schreef ik toen in een artikel – ook toen drong de vergelijking met Porsche zich op. En een Model S kostte destijds 94.000 euro. Dat relativeert de prijs van nu ook weer.
Natuurlijk, er zijn ook wel enkele dingetjes die eenvoudigweg niet kloppen aan deze auto. De richtingaanwijzers bijvoorbeeld. Dat is geen hendeltje aan het stuur maar twee knopjes op het stuur, links. Die knopjes zijn al niet zo handig als een hendeltje, maar dat is misschien een kwestie van wennen. Hoewel, wennen? De knopjes zijn gewoon te klein, erop drukken vraagt te veel aandacht, je moet er namelijk naar zoeken, en dat vereist te veel van je aandacht op één functie.
En bij flinke stuurdraaiingen zoals op een rotonde ben je de knopjes kwijt, echt kwijt. Dat went niet, hoeveel rotondes je ook neemt en dat zijn er zelfs op het kleinste stukje rijden in Nederland al vijf of zes. Nederland telt 6000 rotondes, heb ik even opgezocht. Je riskeert dus ook nog eens om de haverklap een boete voor niet-richting aangeven (terecht hoor, want niet richting aangeven op een rotonde is ronduit asociaal).
Ik snap wel dat er in de VS, waar dat Tesla-dashboard en -stuur ontworpen wordt, nauwelijks rotondes te vinden zijn maar er zal toch minstens één figuur op de designafdeling van Tesla weleens in Europa geweest zijn, of er een tante of vriend hebben wonen.
Ik weet ook wel dat er geen koe zo bont is of er is wel een vlekje aan. Op een first date met Sophia Loren of Scarlett Johansson wijs je haar ook niet af omdat ze geen Nederlands spreekt, haar bord met snert vol afgrijzen van zich afschuift of chagrijnig is omdat het al de hele maand dat ze hier is regent. Het is wat Marilyn Monroe zei: ‘Oké, ik ben egoïstisch, ongeduldig en een tikje onzeker soms. Ik maak fouten, ik ben onhandelbaar en soms moeilijk in de omgang. But if you can’t handle me at my worst, then you sure as hell don’t deserve me at my best.’ En zo is het.
Met dank aan Tesla in Amsterdam.
Comments
mooi artikel 🙏🏽😎
Ahhh dank je!