‘Donderdagmiddag heropende koning Willem-Alexander de autofabriek NedCar/VDL in Born met een proefritje in de eerste Donkervoort die daar van de lopende band kwam gerold.’
Nee, klopt, zoiets lees je niet zo snel. Niet Donkervoort maar Mini streek vorige zomer (2014) met de koninklijke eer omdat BMW grote aantallen Mini’s gaat produceren en duizenden Nederlanders aan het werk helpt daar vlakbij dat witte Limburgse dorpje.
En Donkervoort mag dan een tien keer zo Nederlandse autofabrikant zijn als NedCar, dat eerder Volvo’s, Mitsubishi’s en Smarts in elkaar schroefde, de koning komt niet bij Donkervoort en de tv en de krant dus ook niet. Terwijl Lelystad tien keer dichterbij Hilversum en Amsterdam ligt dan Born.
Minister Melanie Schultz van Haegen
van Infrastructuur en Milieu, die was er wél eind februari (2015), in Lelystad, voor een werkbezoek. Ze twitterde er nog over zelfs (zie hiernaast), en maakte de foto hier links.
Maar voor de meeste Nederlanders bestaat het merk Donkervoort niet.
Donkervoort? Nooit van gehoord, zeggen vrienden en kennissen die ik ernaar vraag.
Kwalijker is dat auto-instituten Bovag en RAI Donkervoort evenmin kennen. In de officiële Nederlandse Bovag/RAI-verkoopranglijsten staan wel vijftig automerken maar Donkervoort vind je er niet tussen.
Zelfs de spellingcorrector van Word is Donkervoortdumb. Merken als Mini en BMW laat mijn Nederlandse spellingchecker zonder mankeren passeren, maar onder Donkervoort komt een afkeurend rood kringeltje.
In het wild
Natuurlijk, voor de bekendheid helpt het niet dat je zelden een Donkervoort in het wild tegenkomt. Laatst nog dacht ik er eentje te zien, op de Ring A10 bij Amsterdam-Noord en even later zag ik dezelfde auto nog een keer op de A2 bij Breukelen. Maar het bleek toen ik later het kenteken checkte een Wilson S7 uit 1976, ook een soort Lotus Super Seven maar geen Donkervoort.
Desalniettemin, die zeldzame verschijning zegt niks. Een Aston Martin kom ik ook zelden tegen op de A10 of A2. Het is als met het IJsvogeltje: 
je ziet het op foto’s in het magazine van Natuurmonumenten maar nooit in het echt.
En zo schuw als het op zichzelf prachtige blauw-oranje IJsvogeltje is de Donkervoort-rijder zeker niet. De doorsnee Donkervoort-bezitter moet alleen al om zo’n auto te kunnen betalen wel een geslaagde ondernemer zijn en dus behoorlijk extravert.
Vrouwen?
Hij (ja hij, rijden er vrouwen in Donkervoorts? Behalve Vicki Butler-Henderson van Fifth Gear?) laat zich graag voorstaan op zijn goede smaak maar wel met het nodige understatement. Zijn andere auto – een Donkervoort is nu eenmaal geen daily driver – is nooit een Mercedes of BMW maar eerder een Volvo of Saab. Het automobiel kapitaal dus van mensen die zich graag laten voorstaan op hun autosmaak. Als Donkervoort twintig jaar eerder was opgericht hadden de eigenaren ernaast een Citroën DS of CX gehad.
Ja, het zijn wel een beetje snobs. Niet your average Roy Donders-fan. Ze kijken het NOS Journaal, RTL Nieuws ook wel, niet naar SBS. Ze lezen nog een papieren krant.
En Donkervoort-kopers kijken nimmer om naar een Japanse of Zuid-Koreaanse auto. Wel naar een Mini niet naar een Mazda. Zelfs niet een MX-5. Land Rover kan, de oude modellen dan, maar Lexus niet.
Donkervoort-bezitters zijn een tikje conservatief. Soit, zo’n Joop Donkervoort mag het dan eens in de vijfendertig jaar op zijn heupen krijgen en een dichte coupéversie bedenken maar ze kunnen er blind op vertrouwen dat er in april niet een zevenzits-MPV van Donkervoort op de AutoRAI staat.
Oldtimer
En zoals gezegd, Donkervoort-rijders ríjden ook in een understatement. Een Donkervoort oogt ouderwets. En waar zeg een neoklassieker als een Lotus Elise ook heel puur is en opsmukloos en sneller op de 100 km/u zit dan menig Porsche en ook strakker stuurt dan de muis van je iMac, daar lijkt een Donkervoort voor buitenstaanders een oldtimer.
Een sympathieke automobiel, nog echt met mobiel erachter.
Een niks aan de hand-auto.
Lijkt het.
Wie daar buiten weet dat jouw karig uitgeruste en oerkrappe Donkervoort de snelste auto op aarde is? Dat je er ook op de Nürburgring mee kunt aankomen om nerveuze BMW’tjes het nakijken te geven. Dat ie zo strak aan het asfalt kleeft dat je het klaverblad bij Hoevelaken met 120 kunt nemen (dat kan verder hooguit met een Fiat Multipla of een Alfa Romeo 4C).
Kleven, dat is het woord. Niemand daar buiten weet dat je zelfs als je honderd rijdt je voelt of je over een munt van 20 cent of van 50 cent rijdt. Dat ie slechts 630 kilo weegt (je betaalt minder motorrijtuigenbelasting dan een Fiat Panda) en dus met die vervaarlijk sissende Audi-turbo in minder dan 4 seconden accelereert naar 100. Alleen een Noble M15, een LCC Rocket of Koenigsegg trekken jou er misschien uit.
En niemand die dat weet. Want die auto’s kent al helemáál niemand.
Kitkar
Een Donkervoort-bezitter is als de Emiratische vrouw in Dubai of Abu Dhabi die onder haar zwarte sluier de duurste en meest sexy Victoria’s Secret-lingerie draagt.
Je ziet het er niet aan af.
En dat is precies wat Donkervoort-bezitters zo aanspreekt in hun Donkervoort. Een raket op wielen discreet vermomd als goedmoedige klassieker. Als zelfgebouwde kitkar.
Misschien worden er daarom ook nog geen tien Donkervoorts per jaar verkocht in Nederland. Donkervoort-rijders zijn ingetogen en terughoudend als vrijmetselaars.
‘Als Donkervoort-rijder maakt u deel uit van de Donkervoort-familie’, is de eerste zin op de website van Donkervoort onder het kopje ‘Experience’.
Dat is de haast Don Corleone-achtige waarheid. Een Donkervoort is een understatement. Niemand weet hoe snel hij is en niemand weet hoe duur hij is. Alleen insiders. Dus moet hij ook zeldzaam blijven. It’s lonely at the top. Een familie moet niet te groot worden. Een te grote familie is onhandelbaar zoals iedereen weet die ooit een familieweekend heeft willen organiseren waar echt iedereen bij is.
Mooie chablis in de ijskast
Voor de Donkervoort-bezitter is zijn auto zijn grootste liefde. Hij heeft een bedrijf of belangrijke baan, vrouw, twee kinderen, drie goede vrienden, een mooie chablis in de ijskast en een Weber One Touch Premium in de loungetuin. Maar zijn S7 of D8 komt op de eerste plaats.
En als hij leest dat koning Willem-Alexander een tot 5,27 meter verlengde Audi A8 of een Osprey 38 speedboot van 700.000 euro koopt, denkt hij misschien: wat een patser. En dat van óns belastinggeld. Maar hij zal nooit jaloers zijn. Want hij weet: de koning heeft geen Donkervoort.
N.B. Dit stuk is een bewerkte versie van een gastcolumn in het magazine van de Donkervoort Touring Club DTC, met 165 aangesloten Donkervoort-rijders.
En eind 2014 verscheen bij Uitgeverij Haystack een fijn kloek boek
over Donkervoort en grondlegger en techneut en Zijne Eigengereidheid Joop Donkervoort van de hand van Koos Woltjes: Donkervoort. Een biografie over ondernemerschap, tegenwind en heel veel pk’s.