Door heel Amsterdam heen zie je ze eruit springen, van kastjes tot muren: GEB-logo’s.
Dat GEB (en soms nog GE) staat voor Gemeente-Energiebedrijf. Deze logo’s zijn here to stay. Ze zijn er al heel lang, van vóór de splitsing, verzelfstandiging en privatisering in 1985, en ze verdwijnen blijkbaar ook niet. Het is commercieel-archeologisch erfgoed.
Deze archeologo’s, zoals ik ze gedoopt heb, zijn de immer voortlevende bewijzen dat zelfs de strengste huisstijlpolitie niet voor elkaar krijgt waar elke huisstijlpolitie op gebrand is: dat oude logo’s en emblemen definitief uit het zicht zijn. Weg. Gone. Weggepoetst. Want bedrijfslogo’s die eenmaal afgedankt zijn, moeten verdwijnen uit het openbare leven, is de overtuiging van de marketingdikkedeuren van al die bedrijven en organisaties. Dat leidt vaak tot pure geldverspilling maar ja, de wereld draait door.
De bedrijven dus ook. Veel ervan zijn al tig keer van nieuwe namen voorzien, vanwege de almaar doorgaande fusies en overnames.
Merknamen verdwijnen en huisstijlen worden vernieuwd, maar hyperkostbare rebranding na rebranding kan niet voorkomen dat in de openbare ruimte oude namen en beeldmerken standhouden. Hardnekkiger dan droge hoest, roos of onkruid.
Dat vind ik fascinerend. Zo’n afgedankt merklogo is dan wel officieel logo non grata maar weet desondanks de nietsontziende deportatieteams van de huisstijlpolitie te trotseren en te overleven, als een kat met negen levens, jaar na jaar en misschien wel eeuw na eeuw. Een beetje archeologo is er niet onder te krijgen.
Daarom deze ode in beeld.