In Istanbul ging ik voor het laatst naar de kapper, dat was eind maart. Nu is het al eind mei, dus ik moest nodig weer. En het liefst naar een Turkse kapper.
Ik hou van de aanpak en werkwijze van Turkse, en trouwens ook Egyptische kappers. De hartelijke terloopsheid. De grondige aanpak. De aandacht, de toewijding.
Het zit ‘m in kleine dingen, veel kleine dingen. De reinigingswatertjes, gels, sprays, sproeiers, tondeuses, vijf, zes, zeven verschillende opzetstukken, de snelheid. Dat onnavolgbaar snelle touwtje tussen vingers en tanden waar geen enkel haartje aan kan ontkomen. Het letterlijke vuur waartegen zelfs de kleinste haartjes op je oorschelpen het afleggen.
Nou ja, vuur is het woord, ook figuurlijk vuur.
Ik vond zo’n kapper in Zaandam, en hij heet Hakan.
Wat.Een.Kapper.
Hoe Hakan me verwelkomt, hoe vanzelfsprekend alles gaat, de vragen die hij stelt, het gesprek dat we hebben, de precisie waarmee hij knipt en doet en scheert, de snelheid en ook het geduld en toewijding, hij neemt ruim de tijd, drie kwartier is hij aan het kappe… nee, beeldhouwen kun je het beter noemen.
Op de stoelen in de hoek van de zaak zitten mannen, ondertussen lopen mannen in en uit, zijn medewerkers vragen dingen aan Hakan (voluit Hakan Sütçü) of laten dingen zien op hun telefoon, eentje veegt alvast afgeknipte haren op de vloer bij elkaar en een ander ruimt de spullen en scharen en opzetstukken op de kast voor de spiegel op, en Hakan zelf neemt ook af en toe zijn mobieltje op, het leven gaat door, het knippen gaat door.
We hebben gesprekken die alle kanten op schieten. We hebben het over Istanbul, over Zuidoost-Turkije, over de aardbeving daar, waarbij hij familieleden verloor, zijn broer gewond raakte en zijn oude huis in een dorp vlakbij Antakya werd vernietigd – hij laat er voor- en na-foto’s van zien op zijn telefoon.
We hebben het over de mensen die in zijn zaak komen en weer gaan, over Burhan uit Monnickendam die hier twintig jaar kwam tot zijn overlijden, dat oud-burgemeester van Zaanstad Ruud Veerman hier nog steeds komt om zich te laten knippen, over hoe zijn zaak een buurthuis werd, een huiskamer zelfs, over het periodieke overleg over de buurt (de wijk Poelenburg) elke drie maanden met de huidige burgemeester van Zaanstad (Jan Hamming), woningcorporaties en buurtbewoners.
We hebben het over de tweede zaak die hij binnenkort opent (‘Onder de Action’, in het winkelcentrum aan de Spaansgroenstraat, een klein eindje verderop in Zaandam) waar drie keer zoveel ruimte is – hij wijst op een knipsel uit het Noordhollands Dagblad aan de muur met de kop ‘Poelenburgse huiskamer Hakan Kappers opent tweede locatie’.
En we hebben het – uiteraard – over de presidentsverkiezingen in Turkije van morgen, de tweede ronde. En over wie er waarschijnlijk president wordt. Over de wenselijkheid daarvan hebben we het ehhh niet.
#kapper #zaandam #watjeverkooptbenjezelf